H κλασική φιλοσοφία αναγεννήθηκε με το Νεο-πλατωνισμό (3ος-6ος αι. μ.X.), που, από το ξεκίνημα του έως την επανανακάλυψη των συγγραμμάτων του Αριστοτέλη το Μεσαίωνα, ήταν η κυρίαρχη πνευματική δύναμη, εκτοπίζοντας σχεδόν ολοκληρωτικά όλες τις υπόλοιπες φιλοσοφικές σχολές και τάσεις.
O ιδρυτής του, ο Πλωτίνος, κατασκεύασε ένα ενιαίο επεξηγηματικό μοντέλο που περιέκλειε όλους τους τομείς της ύπαρξης και της σκέψης- βασισμένο στην οντολογία του Πλάτωνα, διαφορετικό, ωστόσο, από αυτήν σε πολλά σημεία, χώριζε τον κόσμο σύμφωνα με μια ιεραρχία επιπέδων της υπόστασης: το Ev, ο Νους και η Ψυχή.
Ο φιλόσοφος Πλωτίνος αποτελεί τον κυριότερο εκπρόσωπο του νεοπλατωνισμού. Γεννήθηκε στην Αίγυπτο και πέρασε τα νεανικά του χρόνια στην Αλεξάνδρεια. Σε ηλικία 28 ετών ξεκίνησε να ασχολείται με τη φιλοσοφία, κοντά στους Αλεξανδρινούς δασκάλους, ωστόσο ο μόνος που τον ενέπνευσε ήταν ο πλατωνικός φιλόσοφος Αμμώνιος Σακκάς. Κατά την παρακολούθηση μιας ομιλίας του Αμμώνιου, ο Πλωτίνος φέρεται να δήλωσε «αυτός είναι ο άνθρωπος που αναζητούσα». Στο τέλος των σπουδών του ορκίστηκε να διατηρήσει κρυφά όσα διδάχτηκε κοντά στον Αμμώνιο.
Ο Κόσμος της Σοφίας 