Οι πρώτες απόπειρες πραγματικής φιλοσοφικοθρησκευτικής έρευνας στη Δύση, μετά την πτώση του αρχαίου πολιτισμού, έγιναν μόλις κατά τον 9o αι., μέσα στα πλαίσια της καρολίγγειας αναγέννησης.
Ο σημαντικότερος πνευματικός καρπός της περιόδου αυτής – και στην πραγματικότητα, ένα από τα σημαντικότερα θεωρητικά έργα όλου του Μεσαίωνα – είναι το De divisione naturae του Ιωάννη Σκώτου Εριγένη. Αλλά μετά την καρολίγγεια εποχή η θεωρητική προσπάθεια ατόνησε, παρόλο που αναδείχτηκαν λόγιοι σαν το Γερβέρτο του Ωριγιάκ και το Φουλβέρτο της Σαρτρ.