Είναι η πνευματική κίνηση που εκδηλώθηκε στη δυτική Ευρώπη, κατά το τέλος του Ύστερου Μεσαίωνα, συγκεκριμένα από το 1400 έως και το 1650, με την αρχή της περιόδου της Αναγέννησης. Είναι ρεύμα πνευματικό, που στόχευε στην πολιτιστική και εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του θεοφοβικού μοντέλου που επικρατούσε ως τότε. Χαρακτηρίζεται από την επιστροφή στα αρχαία κείμενα, ως ένα μοντέλο ζωής, γραφής και σκέψης. Γενικότερα ο όρος Ανθρωπισμός νοείται ως ο πολιτισμός που ολοκληρώνοντας τις φυσικές ιδιότητες του ανθρώπου, τον κάνει άξιο του ονόματός του.
Στη διάρκεια του 18ου αιώνα, οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι για τρεις αιώνες περίπου ζούσαν σε μια νέα εποχή, και, στην πραγματικότητα, η σύγχρονη έννοια της διαδοχής των εποχών εμφανίστηκε εκείνη την περίοδο περίπου. 
Ο ιερέας, μαθηματικός και φιλόσοφος Νικολάους Κουζάνους (Nikolaus Cusanus) γεννήθηκε στη Γερμανία το 1401 και πέθανε στην Ιταλία το 1464. Πρόκειται για το εκλατινισμένο όνομα του Krebs von Cues, όπως ήταν το αληθινό όνομα του. Αφού σπούδασε φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, κανονικό δίκαιο στην Πάντοβα επέστρεψε στην Κολονία για θεολογικές σπουδές, στις οποίες παρουσίαζε κλίση. Το 1423 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του εκκλησιαστικού δικαίου στην Κολονία. 
Ο Κόσμος της Σοφίας 