Την περίοδο του Διαφωτισμού προωθήθηκε ο διαχωρισμός μεταξύ της Φυσικής Θρησκείας και της εξ αποκαλύψεως θρησκείας. Η φυσική θρησκεία ήταν η προσπάθεια θεμελίωσης του Θεού μέσω του ανθρωπίνου λόγου και ο Hume ως ένας σκεπτικιστής ορθολογιστής διατύπωσε τις κρίσεις του περί των θεολογικών επιχειρημάτων τα οποία και απέρριψε.
Ο Τζωρτζ Μπέρκλεϋ (1685-1753) ήταν Ιρλανδός φιλόσοφος, ο οποίος σπούδασε στο Κολλέγιο της Αγίας Τριάδας του πανεπιστημίου του Δουβλίνου. O Τζωρτζ Μπέρκλεϋ – ο οποίος σε ηλικία σαράντα εννέα ετών έγινε επίσκοπος της αγγλικανικής εκκλησίας – μαζί με το Λοκ και το Χιουμ θεωρούνται ως οι εισηγητές της διδασκαλίας του εμπειρισμού. Τη βασική θέση του, σύμφωνα με την οποία ένα φυσικό αντικείμενο υπάρχει, εάν, και μόνον εάν, μπορούμε να το αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας, ο Μπέρκλεϋ την εξέφρασε με τη διατύπωση το είναι ταυτίζεται με το αντιλαμβάνεσθαι.
Ο John Locke (1632 – 1704) ήταν μεγάλος Άγγλος φιλόσοφος και ο κύριος αντιπρόσωπος του αγγλικού κινήματος του εμπειρισμού. Μαζί με τον Ντέιβιντ Χιουμ (1711-1776) και τον Τζωρτζ Μπέρκλεϋ (1684-1753) σχηματίζει το τρίπτυχο των φιλοσόφων του αγγλικού Διαφωτισμού και του επερχόμενου εμπειρισμού. 
Η πολιτική του φιλοσοφία επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την Αμερικανική Επανάσταση, το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, την Γαλλική Επανάσταση καθώς και το πρώτο Σύνταγμα της Γαλλίας, και με αυτόν τον τρόπο τα Συντάγματα των περισσοτέρων φιλελευθέρων κρατών.
1. Επιστημονική είναι η θεωρία που επιτρέπει τον εμπειρικό της έλεγχο
Έλεγχος και πείραμα είναι ταυτόσημες έννοιες στον χώρο της επιστημονικής έρευνας. H διάκριση επομένως της επιστημονικής θεωρίας από άλλου είδους θεωρήσεις εξαρτάται κατ’ αρχήν από τη δυνατότητα της επιστημονικής θεωρίας να ελεγχθεί μέσω πειραμάτων.
Το κριτήριο αυτό ισχύει εξίσου για πολυσύνθετες θεωρίες, όπως είναι η νευτώνεια μηχανική, αλλά και για πολύ απλούστερες υποθέσεις ή "εμπειρικούς νόμους", όπως, για παράδειγμα, "όλα τα μέταλλα, όταν θερμανθούν, διαστέλλονται". Ας εξετάσουμε, χάριν ευκολίας, την απλή υπόθεση περί μετάλλων.
Ο εμπειρισμός είναι ο κλάδος της φιλοσοφίας που υποστηρίζει πως η πηγή και τα συστατικά της ανθρώπινης γνώσης προέρχονται από την εμπειρία που αποκτάται μέσω των αισθήσεων. Αυτές μπορεί να είναι είτε οι πέντε εξωτερικές παραδοσιακές αισθήσεις ή οι εσωτερικές αισθήσεις, όπως είναι ο πόνος και η ευχαρίστηση.
Ο εμπειρισμός έχει τις ρίζες του στην ιδέα πως οτιδήποτε γνωρίζουμε για τον κόσμο, είναι αυτά που μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε οι αισθήσεις μας και είναι επαληθεύσιμα μέσω της εμπειρικής απόδειξης. Στηρίζεται στην a posteriori γνώση, δηλαδή στη μη ύπαρξη έμφυτων αλλά ύστερων κατακτήσιμων ιδεών, και διακρίνει την εξωτερική αίσθηση μέσω της οποίας λαμβάνουμε τα εξωτερικά ερεθίσματα και την εσωτερική αίσθηση, μέσω της οποίας τα επεξεργαζόμαστε και δημιουργούμε τις έννοιες και στη συνέχεια τις γνώσεις.
Ο Κόσμος της Σοφίας 